قرآن برای یک گروه قلیل شفاء و رحمت است

آن واقعیّتِ ناهنجار، این است که در همیشۀ تاریخ، أکثریّتِ قاطعِ آدمیان به معنویّت و عُقبی اعتنایی ندارند.

شاید فقط یک درصدِ انسان ها در باطن و واقعِ خویش و نه در صورتِ ظاهر و ریاکارانه، در پیِ حقیقت و معنویّت  وانسانیّت و حُریّت و معرفت می باشند.

از این یک درصد نیز دسته ای بسیار اندک – شاید یک درصد- هستند که در این چهارده قرنِ اخیر، به کتابِ قرآن اعتنایی داشته و گاهی آن را می خوانند.

از این گروهِ ناچیز نیز، شاید فقط یک درصد هستند که به ثمرۀ فهم و تدّبرِ خویش واقعاً عمل می کنند.

قرآن برای همین دستۀ قلیلِ أخیر است که می تواند نور و کتاب مبین و شِفاء و رحمت و ... باشد. 

کتاب رضوان

استاد مجید جعفری تبار

مدح آفتاب

ای باقری طریقت ای جعفری تبار

                                                        ای از شهید مسجد و محراب یادگار

ای اهلبیت عصمت اطهار از تو شاد

                                                            قرآن در این زمانه کُنَدبر تو افتخار

زیرا که در علوم قراءات و علم دین

                                                      هر روز که شاهدیم که داری تو ابتکار

گشتند هفت قاری معروف سرفراز

                                                       اجلاس باشکوه تو چون گشت برقرار

اینجاست قطعه ای از بهشت و بهشتیان

                                                            گاهِ طلوع شمس وجود تو با وقار

هرچند سبطِ پاک صدوقی اطهری

                                                            دارند او به علم و کمال تو افتخار

رحمت بر آن درخت تنومند فقه و علم

                                                         شیخ صدوق و والد تو جعفری تبار

این نیست حق وصف تو هذا بضاعتی

                                                   باشند قدر و فضل و کمالِ تو بی شمار

سید خموش باش و مکن مدح آفتاب

                                                  چیزی که واضح است و عیانست و آشکار

دارم امید، سایه ی تو مستدام باد

                                                              بهر بیان حکم خدا تا ظهور یار

سید مرتضی میرغنی

1382

نشریه رکع