رضوان

آخرین اثر مکتوب استاد مجید جعفری تبار

رضوان

آخرین اثر مکتوب استاد مجید جعفری تبار

۶ مطلب با موضوع «شعر» ثبت شده است

سروده ختم قرآن توسط استاد جعفری تبار
مطالعه و تدبر و تحقیق پیرامون #قرآن کریم،با توجه به حجم نسبتا طولانی آن،نیازمند برنامه ای دقیق و منسجم است.برنامه ای که هم دربرگیرنده ی همه ی آیات نورانی قرآن کریم بوده و هم واجد تنوع و جذابیتی باشد که مانع یکنواختی و خسته شدن افراد نیز شود.
استاد مجید جعفری تبار علاوه بر سفارشات گوناگون به افراد برای انس همه جانبه با کلام الله،پیشنهادی در تقسیم سوره های قرآن در طول هفته داشتند.تقسیمی هفتگانه،که هر روز از ایام هفته را به خود اختصاص داده و در همان روز از هفته ی آینده،ادامه یا تکرار می یابد.
حروف اول این هفت سوره که به ترتیب از شنبه تا جمعه،مورد بررسی و مطالعه و حتی تحفیظ و مرور و یا تمرین تلاوت و... واقع می شوند در عبارت "فنأ حنیذ" جمع شده است.
استاد معظم،این مطلب را به غرض آموزش و یادسپاری عزیزان،در چند بیت سروده اند...

بهرِ غرقِ بحرِ قرآنْ گشتَنَت / ختم قرآنی نما هر هفته تامْ / ابتدا کن شنبه را از #فاتحه / روز یکشنبه #نساءَ ش نامْ نامْ / در دوشنبه سوره #انفال را / #حجر هم آغازِ فردایشْ کلام / چارشنبه #نور و یاسینش غدًا / ذاریاتت روز جمعه کن تمام...
.

 
شعر مهدیا جان بفدایت

.....
مهدیا جان به فدایت که تویى بابِ بهشت
خوش بر آنکو به رهت جان دهد و نافله هِشت

مُظهِرِ دینِ خدائىّ و تویى مَظهرِ عشق
مُصحفِ حضرتِ حق نامِ تو را فاش نوشت

تو بَقیّت به خدائىّ و تویى طارق و عصر
تویى آن مائدۀ نازلۀ عرشْ سرشت

کهف و نجم و نبأ و فجر و ضحى، شمس و قَلم
آیه ها دانه به دانه به زمینِ تو بِکِشت

بى تو جز نام نبودى به تبارِ أحمد
صاحبِ خانه و سِرّىّ و زتو این همه خِشت

سروده استاد مجید_جعفری_تبار

مهدیا جان بفدایت که تویی باب بهشت 

خوش برآن کو به رهت جان دهد و نافله هشت

استاد مجید جعفری تبار

مهدیا

عشق محمّد همه غم سوخته / شمع علی در دلم افروخته
فاطمه ریحانه و نور دو عین / مامِ حسن، قبله خوبان، حسین

سروده استاد مجید جعفری تبار

شعر عشق محمد

دو چیز حاصل عمرست ، نام نیک و ثواب !

وزین دو درگذری ، "کل من علیها فان "

سرای آخرت آباد کن به حسن عمل

که اعتماد بقا را نشاید این بنیان

بس اعتماد مکن بر دوام دولت و عمر

که دولتی دگرت در پی است جاویدان

زمین دنیا، بُستان زرع آخرتست

چو دست می‌دهدت ، تخم دولتی بفشان

بده که با تو بماند جزای کردهٔ نیک

وگر چنین نکنی از تو بازماند هان

بپاش "تخم عبادت " حبیب من زان پیش

که در زمین وجودت نماند آب روان ..

حیات زنده غنیمت شمر که باقی عمر

چو برف بر سر کوهست روی در نقصان

ز مال و منصب دنیا جزین نمی‌ماند

میان اهل مروت که «یاد باد فلان»

کلید گنج سعادت، نصیحتِ سعدیست

اگر قبول کنی گوی بردی از میدان

به نوبتند ملوک اندرین سپنج‌سرای

خدای عزوجل راست ملک بی‌پایان ..

وبلاگ رضوان

مردی که نام دیگر او «آفتاب» است

                                                  بین غل و زنجیر هم عالی جناب است

حبل المتین ماست یک تار عبایش 

                                                     این مرد از نسل شریف بوتراب است

هنگام طی الارض و معراجش یقیناً..

                                                ..روح الامین در محضرش پا در رکاب است

پیداست از باب الحوائچ بودن او

                                              هرکس از او چیزی بخواهد مستجاب است

با یک سوالش بشر حافی زیر و رو شد

                                                     هرکس به پای او بیفتد کامیاب است

بدکاره ای را زود سجّاده نشین کرد

                                                           اعجاز او بالاتر از حدّ نصاب است

چیزکمی نیست...آقا چارده سال

                                                   زیر شکنجه، کنج زندان در عذاب است

نامرد، زندان بان، یهودی زاده شوم

                                                   دست و سر و پاهای آقا را چرا بست؟!

باناسزا باب زدن را باز کرده

                                                 این بد دهان بی حیا ذاتش خراب است

از حیدر و زهرای اطهر کینه دارد

                                            هر صبح و شب دنبال تسویه حساب است

از بس که گلبرگ تن آقا خمیده

                                                    زندان تاریکش پر از عطر گلاب است

زخمی که در زیر گلوی او شکفته 

                                                      یاد آور زخم و غم طفل رباب است

با این غل و زنجیر و لب های ترک دار

                                                     تنها به یاد زینب و بزم شراب است

چوب یزید و گریه ی اطفال ای وای

                                                         حرف کنیزی و زبانم لال ای وای

محمد فردوسی

وبلاگ رضوان