اشاره به جزئیّات نیّت‌ها در پاسخ استخاره

اشاره به جزئیّات نیّت‌ها در پاسخ استخاره

در اکثر قریب به اتّفاقِ اظهار نظراتِ مراجعین،این نکته به چشم می‌خورَد که پاسخ استخاره دقیقًا مطابق با نیّتِ درخواست کننده بوده است.

حتّی به جزئیّاتی اشاره شده که افرادسؤال کرده‌اند:«آیا حاج‌آقا، نیّت ما را فهمیده‌اند؟!»

این در حالی است که دفتر استخاره به هیچ وجه از نیّت درخواست‌کنندگان - حتّی اگر خود آنها مایل به بیانش باشند–چیزی نمی‌پرسد؛

مگر در صورتی که خودِ فرد سؤال داشته باشد که آیا می‌شود برای فلان نیّت، استخاره گرفت یا نه.تنها به این دلیل ممکن است اجازه داده شود تا مراجعین نیّت خود را بیان کنند ولی در عین حال، نیّت مردم به حضرت آیة الله جعفری‌تبار گفته نمی‌شود زیرا ایشان در این مورد فرموده‌اند که اساسًا نمی‌خواهند نیّت افراد را بدانند حتّی اگر خودشان آن را بیان کرده باشند.

ویژگی استخاره‌های حضرت آیة ‌الله جعفری‌تبار توضیحات و تفصیلاتی است که ضمن عنایت کامل ایشان به استفاده از تعابیر و الفاظی دقیق،در آنها به نکات اخلاقی، عرفی، روانشناسی، جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی اشاره می‌کنند و علاوه بر تعیین خوب یا بد یا متوسّط بودنِ پاسخِ یک استخاره، توصیه‌هایی را نیز در متن پاسخ‌ها ذکر می‌نمایند که حالت مشاوره دارد و برای اهل نظر و نکته‌سنجان و ظریف‌بینان درهایی می‌گشاید و ایشان را به صلاح و خیر رهنمون می‌شود.

بعضًاافرادی به مبالغه پرداخته و سخنان اغراق آمیزی می‌گویند و متأسّفانه با برداشت‌هایی نادرست، تفسیر ناب آیات قرآن را - که مبتنی بر انسانیّت و حرّیّت و برگرفته از تعلیمات و معارف اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم است- در ردیف خرافاتی همچون طالع‌بینی و فال و سحر و جادو و ارتباط با عوالمی موهوم قرار می‌دهند!

حضرت آیة الله جعفری‌تبار علاوه بر نفی این مسائل، به خطری که اینگونه طرز فکرها برای رشد و تعالی مادّی و معنوی جامعه دارد در درس‌ها و سخنرانی‌ها و مکتوبات متعدّد تأکیدفرموده‌اند. 

برگرفته از سایت استخاره استاد جعفری تبار

استخاره و غیب گویی

اینکه افراد مختلفی از ایران و نقاط دیگر جهان با دفتر تماس می‌گیرند و در مواجهه با نکات دقیق و شگفت‌انگیزموجود در متن استخاره‌ها، دیدگاه‌های خود را ابراز می‌کنند که غالبًا حاوی تشکّر و قدردانی از این خدمت معنوی است و مفید و مصیب بودن پاسخ‌ها را گواهی می‌دهد؛

امّا در این بین بعضًاافرادی به زعم خود به مبالغه و اغراق پرداخته ومتأسّفانه تفسیر ناب آیات قرآن را که مبتنی بر انسانیّت و حرّیّت و برگرفته از تعلیمات و معارف اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم است در ردیف خرافاتی همچون طالع‌بینی و فال و سحر و جادو و ارتباط با عوالمی موهوم تنزّل می‌دهند!

حضرت آیة الله جعفری‌تبار علاوه بر نفی این مسائل، در درس‌ها و سخنرانی‌ها و مکتوبات متعدّد به خطری که اینگونه طرز فکرها برای رشد و تعالی مادّی و معنوی جامعه دارد تأکید نموده‌اند.

یکی از این مسائل، تصوّرِ«غیب‌گویی»است که درباب آن چنین مرقوم فرموده‌اند:

«بسیاری افراد، خیال می‌کنند که من، با گرفتنِ استخارۀ هر کس، نیّتش را نیز می‌فهمم (یعنی مثلًا می‌دانم برای چه موضوعی استخاره گرفته‌اند!!)؛ در صورتی که من خودم می‌دانم و چندین بار نیز گفته‌ام و در اینجا هم می‌نویسم که: به هیچ وجه چنین نیست و حتّی یک مورد هم نبوده است که من بدانم موضوع استخاره چه بوده؟ (به غیر از مواردی که خودِ فرد، قبل از استخاره و یا بعد از آن، موضوعِ استخاره را به من گفته است). فقط در مواردی خیلی معدود و محدود است که ناخواسته، حدس و احتمالی در ذهنم می‌آید – و البتّه غالبِ این موارد نیز، بعدًا که علم به موضوع پیدا کرده‌ام، درست از آب درآمده است-.»

مجید جعفری تبار 1376/06/04

برگرفته از سایت استخاره استاد مجید جعفری تبار

قرآن برای یک گروه قلیل شفاء و رحمت است

آن واقعیّتِ ناهنجار، این است که در همیشۀ تاریخ، أکثریّتِ قاطعِ آدمیان به معنویّت و عُقبی اعتنایی ندارند.

شاید فقط یک درصدِ انسان ها در باطن و واقعِ خویش و نه در صورتِ ظاهر و ریاکارانه، در پیِ حقیقت و معنویّت  وانسانیّت و حُریّت و معرفت می باشند.

از این یک درصد نیز دسته ای بسیار اندک – شاید یک درصد- هستند که در این چهارده قرنِ اخیر، به کتابِ قرآن اعتنایی داشته و گاهی آن را می خوانند.

از این گروهِ ناچیز نیز، شاید فقط یک درصد هستند که به ثمرۀ فهم و تدّبرِ خویش واقعاً عمل می کنند.

قرآن برای همین دستۀ قلیلِ أخیر است که می تواند نور و کتاب مبین و شِفاء و رحمت و ... باشد. 

کتاب رضوان

استاد مجید جعفری تبار

تاریخچه دفتر استخاره استاد جعفری تبار به نقل از سایت ایشان

بسم الله الرّحمن الرّحیم

سیرۀ معصومین اطهار علیهم السّلام و اولیای الهی و بزرگان دین و توصیۀ این بزرگواران در همیشۀ تاریخ، رفع مشکلات اقشار مختلف جامعۀ انسانی بوده است واین وظیفۀ همۀ ماست که در حدّ‌ِ وُسعِ خویش در این مسیر گام برداریم. به حمد و توفیق الهی این مهم در حیات طیّبه و پربرکت حضرت آیة الله جعفری‌تبار نمایان است  و ایشان نه تنها در حدّ توان و امکانات، بلکه بسیار بیش از آن، سعی در زدودن محرومیّت‌ها و رفع مشکلات مردم داشته‌اند.

عمل به ثمره فهم و تدبّر

متأسّفانه حقیقت و واقعیّت تلخی وجود دارد و باید آن را دانست و باور کرد و به دنبال این دانستن و باور کردن است که می‌توانیم بیشتر و بهتر و

دقیق تر و عمیق تر به تکالیفمان عمل نموده و خویشتن را به صلاح و جامعه و دیگران را به اصلاح بخوانیم و برسانیم. 

آن واقعیّت ناهنجار این است که در همیشۀ تاریخ، اکثریّت قاطع آدمیان به معنویّت و عقبی اعتنایی ندارند.

شاید فقط یک درصد انسانها در باطن و واقع خویش و نه در صورت ظاهر و ریا کارانه، در پی حقیقت و معنویّت و انسانیّت و حرّیّت و معرفت می‌باشند.

از این یک درصد نیز دسته‌ای بسیار اندک - شاید یک درصد - هستند که در این چهارده قرن اخیر، به کتاب قرآن اعتنایی داشته و گاهی آن را می‌خوانند.

از این دستۀ اندک نیز درصد ناچیزی هستند که به دنبال فهم معانی و پیام های کتاب الله الکریم می‌باشند و مابقی یه قرائت ظواهر الفاظش بسنده می‌کنند.

از این گروه ناچیز نیز، شاید فقط یک درصد هستند که به ثمرۀ فهم و تدبّر خویش واقعاً عمل می‌کنند.

قرآن برای همین دستۀ قلیل اخیر است که می‌تواند نور و کتاب مبین و شفاء و رحمت و ..... باشد.

استاد مجید جعفری تبار

قسمتی از کتاب رضوان

مقالی در بعثت

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ 

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا وَدَاعِیًا إِلَى اللَّـهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُّنِیرًا 

-          آسمان پر گشود، زمین سیر شد، آب ها خشکید و ...، و نابودی خیس شد.

لزومی ندارد درباره چیزی به یقین برسیم تا به آن بپردازیم

« اگر خدا را اثبات نتوان کرد، انکار هم نمی توان کرد». 

این جمله را عمدتا برای جوانان می گویم؛ به ویژه کسانی که به سادگی و تنها به دلیل اینکه مسائل ماورایی را نفهمیده یا نمی فهمند،

عملاً و علماً و قولاً و اعتقاداً آن ها را نفی می کنند.

ای عزیزان، اگر شما در درونتان خدا و معنویت و علم وراء ماده و بهشت و جهنم و برزخ و ملائک و وحی و نبوت را باور نکرده اید،

آیا می توان به ضِرس قاطع انکارش نیز بکنید؟!

به خودت بنگر و به درون و وجدانت مراجعه کن.

ای کسی

یتیم نوازی علی علیه السلام

انسانیّت و حریّت بود که

علیّ بن أبیطالب (ع)

را وامیداشت مثلِ فقیران زندگی کند؛

 نه مقامِ رضا یا عصمتِ او، و نه دینِ او.

کتاب رضوان

استاد مجید جعفری تبار

آدم بی دین کیست؟

سوره «ماعون» یکی از سوره های کوچک آخر قرآن است. آیا تا به حال به این سوره مبارکه از این منظر نگریسته ایم؟

این که می گوییم «از این منظر »، حرف خود سوره ی  ماعون  است؛ یعنی در واقع، نیاز به منظر خاصی ندارد، بلکه همین قدر که کسی به معنای سوره عنایتی مدبّرانه کند، به خوبی همین پیام را از این سوره شریفه در می یابد و بیرون می کشد.

در این سوره، خداوند تبارک و تعالی سخن را با یک سوال شروع می کند و سپس پاسخ به این سوال را می فرماید:

« آیا کسی را که تکذیب دین می کند دیده ای؟»؛

یعنی « آیا می دانی آدم بی دین کیست؟».

شاید اگر از امثال ما این سوال را بکنند، فوری جواب می دهیم که:

« بله، آدم بی دین کسی است که به خدا و پیامبر و وحی و امامت و معاد و روز قیامت اعتقاد نداشته باشد» و شاید هم فکر کنیم که حرفمان خیلی هم قشنگ است.

امّا قرآن چنین نمی گوید.

نقطه آغاز سلوک

در کوچکی پای سخننان و منبرهای زیادی نشستم، امّا کمتر شنیدم که از اصل وجود خدا و اثبات ذات مقدّسش سخن گفته شود.اصل خدا و معاد و وحی و نبوّت و امامت و ده ها مسأله ریز و درشت دیگر، آن چنان که باید، برای برخی از اهل قلم و سخن جا نیفتاده است!

با این وجود نباید انتظار داشت که شنوندگان ایمان راسخ بیابند؛ علی الخصوص که عمده ی انذارهای ما راجع به قبر و قیامت و جهنّم، و تبشیر هایمان در باب بهشت و حورالعین و امثال آن است.

ما نقطه آغاز سلوک وتوجّه به تقوا و معنوّیت را گم کرده ایم.

من در مطالعات قرآنی و روایی به این نتیجه و باور رسیده ام. آن یقین و باور این است که : 

اولین و مهم ترین و لازم ترین گام رشد و کمال معنوی،« انسانیّت و حرّیّت » است.

این عقیده، خلاصه ی پیام قرآن و معصومین وحکیمان و عارفان واقعی است.

نگاهی به جمله ی مشهور حضرت سیدالشهداء علیه السلام، بکنید:

« ان لم یکن لکم دینٌ و کنتم تخافون المعاد فکونو أحرار فی دُنیاکم»؛

« اگر دین ندارید و از معاد نمی ترسید، پس لااقل در همین دنیای کنونی خودتان، آزاده و انسان باشید».

یعنی اوّلا لازمه ی حریّت و انسانیّت، دینداری نیست؛و ثانیاً حریّت و انسانیّت، زمینه لازم دین است.

 

توگویی که حضرت علیه السلام چنین می فرمایند که :

« من نمی گویم چون خودم ( یعنی همچون امام حسین علیه السلام) به تمام دین و خدا و معاد و غیره پای بند و معتقد باشید؛ امّا لااقل همان نقطه آغاز دین و دینداری را داشته باشید».

سوره ی ماعون یکی از سوره های کوچک آخر قرآن است.

آیا تا بحال به این سوره ی مبارکه از این منظر نگریسته ایم؟

انسانیّت و حریّت سر آغاز سلوک

استاد مجید جعفری تبار 1382

دعوت به انسانیت

ما باید بیش از این که مردم را 

از قبر و فشار قبر و برزخ و قیامت و جهنّم بترسانیم،

آنها را به انسانیت دعوت کنیم.

برگرفته از متن انسانیت و حریت سر آغاز سلوک

استاد مجید جعفری تبار

حیوانیت بشر

حیوانیّت بشَر، او را به حیوانات می خواند و انسانیّتِ او

دعوت کننده ای به طریق خوبی و حقیقت است.

اگر ما نیز چون بهائم فقط بخوریم و

بخوابیم و شهوت رانی کنیم و یا چون

درندگان، به حریم دیگران تجاوز کرده و

بدریم و نابود کنیم، پس ما را چه تفاوتی با

حیوانات است؟!

استاد مجید جعفری تبار

پند سی و پنجم

پند سی و یکم

پند بیست و یکم

پند بیستم

جملۀ حضرت: اگر دین ندارید، و از معاد هراسی ندارید، لااقل در دنیای خودتان حر و انسان باشید.

پند چهارم

انسانیّت و حریّت بود که علیّ بن أبیطالب (ع) را وامیداشت مثلِ فقیران زندگی کند؛

 نه مقامِ رضا یا عصمتِ او، و نه دینِ او.

---

---

قسمتی از کتاب رضوان

نوشته حضرت آیت الله مجید جعفری تبار