استخاره و غیب گویی

اینکه افراد مختلفی از ایران و نقاط دیگر جهان با دفتر تماس می‌گیرند و در مواجهه با نکات دقیق و شگفت‌انگیزموجود در متن استخاره‌ها، دیدگاه‌های خود را ابراز می‌کنند که غالبًا حاوی تشکّر و قدردانی از این خدمت معنوی است و مفید و مصیب بودن پاسخ‌ها را گواهی می‌دهد؛

امّا در این بین بعضًاافرادی به زعم خود به مبالغه و اغراق پرداخته ومتأسّفانه تفسیر ناب آیات قرآن را که مبتنی بر انسانیّت و حرّیّت و برگرفته از تعلیمات و معارف اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم است در ردیف خرافاتی همچون طالع‌بینی و فال و سحر و جادو و ارتباط با عوالمی موهوم تنزّل می‌دهند!

حضرت آیة الله جعفری‌تبار علاوه بر نفی این مسائل، در درس‌ها و سخنرانی‌ها و مکتوبات متعدّد به خطری که اینگونه طرز فکرها برای رشد و تعالی مادّی و معنوی جامعه دارد تأکید نموده‌اند.

یکی از این مسائل، تصوّرِ«غیب‌گویی»است که درباب آن چنین مرقوم فرموده‌اند:

«بسیاری افراد، خیال می‌کنند که من، با گرفتنِ استخارۀ هر کس، نیّتش را نیز می‌فهمم (یعنی مثلًا می‌دانم برای چه موضوعی استخاره گرفته‌اند!!)؛ در صورتی که من خودم می‌دانم و چندین بار نیز گفته‌ام و در اینجا هم می‌نویسم که: به هیچ وجه چنین نیست و حتّی یک مورد هم نبوده است که من بدانم موضوع استخاره چه بوده؟ (به غیر از مواردی که خودِ فرد، قبل از استخاره و یا بعد از آن، موضوعِ استخاره را به من گفته است). فقط در مواردی خیلی معدود و محدود است که ناخواسته، حدس و احتمالی در ذهنم می‌آید – و البتّه غالبِ این موارد نیز، بعدًا که علم به موضوع پیدا کرده‌ام، درست از آب درآمده است-.»

مجید جعفری تبار 1376/06/04

برگرفته از سایت استخاره استاد مجید جعفری تبار