سی وسومین آیه از سی وسومین سورۀ قرآن کریم،
در مورد بالاترین کسانی است که در مقام رضا و رضوان قرار دارند:
" إنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَـنکُمُ الرِّجسَ أهل البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیراً".
امّا آنچه برای من و شما قابلِ وصول و درک و هضم نیست، عصمتِ این بزرگواران است.
پس منهای عصمت، به تمامِ درجات و مقاماتی که عصمتِ طاهره رسیده اند، ما نیز می توانیم برسیم و برسانیم.
استاد مجید جعفری تبار
کتاب رضوان
اینکه علیّ بن أبیطالب در حالی که امپراطورِ بزرگترین قدرتِ روی کُرۀ زمین بود،
عادل بود و شخصاً به محرومین و بی بضاعتان رسیدگی می کرد و زندگیش بسیار ساده و فقیرانه و بدونِ ذرهّ ای تشریفات بود و غالباً نانِ خشک و نمک می خورد،
اینها و چیزهایی از این قبیل،
بهیچوجه ناشی از عصمتِ حضرتش نبود و حتّی ناشی از مقامِ رضا نیز نبود؛
بلکه صرفاً از این جهت بود که او انسانِ حُرّ بود.
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
... مقام رضا بالاترین مقامی است که ماسوی الله را إمکانِ وصول به آن است. حتّی جان و جنس و خمیر مایۀ عصمت نیز رضا می باشد. ...
یعنی اینکه واقعاً خدا را به خاطرِ خودِ خداوند، عبادت و إطاعت می نمایند و عاشقند. ...
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
اینکه افراد مختلفی از ایران و نقاط دیگر جهان با دفتر تماس می‌گیرند و در مواجهه با نکات دقیق و شگفت‌انگیزموجود در متن استخاره‌ها، دیدگاه‌های خود را ابراز می‌کنند که غالبًا حاوی تشکّر و قدردانی از این خدمت معنوی است و مفید و مصیب بودن پاسخ‌ها را گواهی می‌دهد؛
امّا در این بین بعضًاافرادی به زعم خود به مبالغه و اغراق پرداخته ومتأسّفانه تفسیر ناب آیات قرآن را که مبتنی بر انسانیّت و حرّیّت و برگرفته از تعلیمات و معارف اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم است در ردیف خرافاتی همچون طالع‌بینی و فال و سحر و جادو و ارتباط با عوالمی موهوم تنزّل می‌دهند!
حضرت آیة الله جعفری‌تبار علاوه بر نفی این مسائل، در درس‌ها و سخنرانی‌ها و مکتوبات متعدّد به خطری که اینگونه طرز فکرها برای رشد و تعالی مادّی و معنوی جامعه دارد تأکید نموده‌اند.
یکی از این مسائل، تصوّرِ«غیب‌گویی»است که درباب آن چنین مرقوم فرموده‌اند:
«بسیاری افراد، خیال می‌کنند که من، با گرفتنِ استخارۀ هر کس، نیّتش را نیز می‌فهمم (یعنی مثلًا می‌دانم برای چه موضوعی استخاره گرفته‌اند!!)؛ در صورتی که من خودم می‌دانم و چندین بار نیز گفته‌ام و در اینجا هم می‌نویسم که: به هیچ وجه چنین نیست و حتّی یک مورد هم نبوده است که من بدانم موضوع استخاره چه بوده؟ (به غیر از مواردی که خودِ فرد، قبل از استخاره و یا بعد از آن، موضوعِ استخاره را به من گفته است). فقط در مواردی خیلی معدود و محدود است که ناخواسته، حدس و احتمالی در ذهنم می‌آید – و البتّه غالبِ این موارد نیز، بعدًا که علم به موضوع پیدا کرده‌ام، درست از آب درآمده است-.»
مجید جعفری تبار 1376/06/04
برگرفته از سایت استخاره استاد مجید جعفری تبار
