در سوره حجرات، برای صادقین، أوصاف و قیودی را بیان میفرماید که اگر همه آنها جمع نگردد،
معنای صدق و صادق تحقّق نمی یابد:
"إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فی سَبیلِ اللَّهِ أُولئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ ":
(قطعاً و یقیناً، مؤمنانِ راستین،کسانی هستند که ایمان به خدا و پیامبرش آورده و در این ایمانِ خود نیز هیچگونه تردیدی ننموده
و با مال و جان در راهِ خدا تلاش و مجاهدت کنند. اینانند که راست میگویند).
یعنی غیر از اینان، اگر ادّعای ایمانِ واقعی نمایند، دروغگو هستند.
قسمتی از کتاب رضوان
نوشته حضرت آیت الله مجید جعفری تبار
