همۀ مردم اعتقاد و ایمان دارند.
مهّم، متعلِّقِ ایمان و مُعتَقَدِ آدمیان است که اگر به خدا و انسانیّت و حرّیّت و معنویّت و رسالت و امامت و حساب و کتاب و حقّانیّتِ معاد و .... اعتقاد و ایمان داشته باشند، حقّ و ارزنده است؛
و إلّا فلا وقتی عاشقِ کسی هستیم ویا آنگاه که به مبانی و مطالبی مبنایی اعتقاد و ایمان داریم،
اگر حُبِّ جاه و ثروت داشته باشیم و یا اگر حبِّ بطن و شهوت در غیر از مجاری خودش باشد، یقیناً عشق و ایمانمان متزلزل می گردد.
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
اینکه علیّ بن أبیطالب در حالی که امپراطورِ بزرگترین قدرتِ روی کُرۀ زمین بود،
عادل بود و شخصاً به محرومین و بی بضاعتان رسیدگی می کرد و زندگیش بسیار ساده و فقیرانه و بدونِ ذرهّ ای تشریفات بود و غالباً نانِ خشک و نمک می خورد،
اینها و چیزهایی از این قبیل،
بهیچوجه ناشی از عصمتِ حضرتش نبود و حتّی ناشی از مقامِ رضا نیز نبود؛
بلکه صرفاً از این جهت بود که او انسانِ حُرّ بود.
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
خرافات و اعمال و اعتقاداتِ عجیب و غریبی در میان همه فرقه های مسلمانان، به اسلام نسبت داده شده است که حقّا و انصافاً، اسلام واقعی مبرّا از آنهاست.
باید بصیر باشیم و از فؤاد و فطرتِ خویش بهره بگیریم و هرچیزی را بدونِ پشتوانه محکمِ عقلائی و فطری و وجدانی و عقلی و نقلی نپذیریم.
استاد مجید جعفری تبار
کتاب رضوان
-أهل توکّل
در تمامِ امورِ عادیِ زندگیِ خویش، خدا را مدّنظر دارند و کارهایشان را هم محکم و جدّی و با محاسباتِ دقیق و صحیح آغاز می نمایند و هم در آغازِ هر کار، خدای بزرگ را می طلبند که یاری فرماید.
-أهل تفویض
تمامِ ریز و درشتِ کارهایش را مطابقِ دستوراتِ خداوند إجرا نماید و برای تحقّقِ این امر، طرقِ مختلفی را طی می کند و زحمت می کشد تا هر کاری و هر گفتاری و هر رفتار و اندیشه ای طبقِ موازینِ إلهی و شرع مقدّس باشد. یکایکِ امور را بر اساس أوامرِ إلهی تنظیم می نمایند و به اصطلاح، امور خویش را به خداوند بزرگ تفویض می کنند.
-أهل تسلیم
در قبالِ تمامِ أوامر و نواهیِ إلهی و در مقابلِ همۀ ثمرات و نتایجی که به بار می آید، تسلیم هستند.
-أهل رضا
از عمقِ وجود به هر آنچه فی سبیل الله پیش آید، خشنود می باشند. هرقدر هم برای دیگران سخت و طاقت فرسا باشد، برای اینان شیرین است. و أصلاً در مقابلِ حضرتِ معشوق، خودی نمی بیند تا آنکه چیزی را برای خود بداند. همه چیز، اوست.
استاد مجید جعفری تبار
کتاب رضوان
...همۀ آدمیان این قوه را دارند که در این جرگه وارد شوند؛
امّا دریغ که مظاهر أربعۀ دنیا یعنی جاه و ثروت و بطن و شهوت نمی گذارد که افراد بدین امور بیندیشند و در این وادی سیر و طی نمایند. ...
استاد مجید جعفری تبار
کتاب رضوان
اگر فرض کنیم که جمعیّتِ امروزِ أرض، هفت میلیارد نفر است – که نیست-، فقط یک درصدِ این تعداد، به معنویّت و عُقبی و حقیقت کار دارند و جویای آنند.
یعنی هفتاد میلیون نفر.
از این عدد نیز فقط یک درصد هستند که با کتابِ آسمانی و وحیانیِ قرآن سر و کار دارند.
یعنی هفتصد هزار نفر.
از این تعداد نیز فقط یک درصد هستند که در قرآن تدبّر می کنند و جویایِ فهمِ پیام ها و إبلاغات و معانیِ این کتابِ عزیزند.
یعنی هفت هزار نفر.
از این جمع قلیل نیز (آن هم با در نظر گرفتن بالاترین احتمالات)،
فقط و فقط یک درصد می باشند که به نتیجۀ تدبّر و درکِ خویش از معانیِ آیات الله عمل می نمایند.
یعنی هفتاد نفر.
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
فریب نخورى فکر کنى آن چه کسب کردهاى از توست!
بل که این خداست که به تو فضل مى کند یا ولىّ خداست که من عند اللّه و بإذن اللّه، از جانب خدا و به اذن خدا، به تو فضل مى کند.
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
وقتی چیزی به دست می آورید مغرور نشوید.
چون هم در مادّیات و هم در معنویّات وقتى چیزى به دست آدم مى آید، قیافه مىگیرد و خیال مىکند خبرى است!!
در مادّیات مى رسد به جایى که مثل قارون مغرور مىشود و مىگوید: «إِنَّما اوتیته عَلى عِلْمٍ عِنْدى». این همان قیافه گرفتن است که مى گوید این را خودم بدست آوردم.
در معنویات و در خیلى چیزها همین طور است که آدم وقتى هر چیزى که مثبت است بدست مى آورد، به اینکه خودش را ببازد خیلى نزدیک مى شود.
لذا در سوره مبارکه حدید مى فرماید: «لاتَفْرَحُوا بِما ءآتَاکُمْ»
از آن چه خدا به شما مى دهد و شما کسب مى کنید شاد نشوید، زیرا شادى غفلت است.
اگر چیزى را هم از دست مى دهید، ناراحت نشوید:
«لاتَأْسَوا عَلى مَافَاتَکُمْ وَلاتَفْرَحُوا بِما ءآتَاکُمْ»
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
درونیات من و شما هم قابل کنترل است.
مانند آنجا که مى فرماید:
«إجْتَنِبُوا کَثیرا مِنَ الظَّن» از ظن سوء بپرهیزید.
پس درونیات ما قابل کنترل است و باید اراده کنیم و کنترل کنیم.
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
در اینکه ما باید حرکت اوّل را انجام بدهیم، شکّى نیست و تا حرکت نکنیم برکتى ایجاد نمى شود:
«لَیْسَ لِلاْءِنْسانِ إلاّ ماسَعى».
شکّى نیست که ما باید نقطه آغاز و آن اخگرِ اوّل را ایجاد کنیم امّا شعله ور شدنش مِنْ عِند اللّه است:
«ما أصابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّه»، اگر ما گام اوّل را برویم، خدا دستِ ما را مى گیرد.
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
خودتان را محاسبه کنید.
اگر به خودتان نگاه کنید، مى بیند بسیارى از حُبّهاى ما به خودمان است!
چون خودم را دوست دارم چون فعلاً او به حدّ من مى خورد، من هم دوستش دارم و خیال مى کنم او را دوست دارم،
در صورتى که او را دوست ندارم بلکه خودم را دوست دارم و فعلاً او مطابق میلِ من است!
مدّتى مى گذرد و وضع از این تطابق درمى آید و دیگر آرام آرام برایمان عادى مى شود و بعد هم دل به هم زن مى شود!!
آن طور مى شود که مى گوید:
کُلُّ جَدیدٍ لَذَة! یا فى کُلِّ جَدیدٍ لَذّة! باید دنبال جدید گشت!
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
