فراموشی و دنیا محوری است که آدمی را
خودنگر کرده، گستره ی رحمت هستی را نادیده گرفته و
همه چیز را یرای خود می خواهد و می طلبد،
تا جایی که اکثر آدمیان حاضرند سعادت خویشتن را
به قیمت شقاوت دیگران تأمین نمایند.
استاد مجید جعفری تبار