رابطه عدالت و نفسانیت

عدالت با نفسانیات سازگار نیست؛ کسی که دائم می‌خواهد گلیم خودش را از آب بیرون بکشد، ازعدالت دور شده و حتی یک جمع کوچک را نیز نمی‌تواند اداره کند.

استاد مجید جعفری تبار

وبلاگ رضوان

احراز عدالت توسط عدالت‏ شناس!

عدالت، نسبت به شخص باید احراز شود تا بگوییم فلان شخص عادل است،

همان‏طور که فسق، نسبت به شخص باید احراز شود تا ما بگوییم فلانى فاسق است.

این طور نیست که اگر از کسى فسقى ندیدیم بتوانیم حمل بر عدالت کنیم!

ملکه عدالت خیلى بالاتر و والاتر از این حرف‏هاست که اگر شما فسقى از کسى ندیده‏اید، بگویید او عادل است.

عدالت باید احراز شود آن هم توسّطِ کسى که عدالت‏شناس باشد و ملکه عدالت را بشناسد.

وقتى ما ندیده‏ایم، دلیل نیست بر این که او فاسق نیست، على الخصوص در مورد فُسّاقِ متبحّر و ماهر اساسا فسقشان راطورى انجام مى‏دهند که کسى نمیبیند و در واقع آن فُسّاقى که ما فسقشان را دیده ‏ایم عمدةً بهتر از آن فسّاقى هستند که فسقشان را ندیده‏ایم زیرا کمى ساده هستند و نتوانسته‏اند فسقشان را کتمان کنند!

یعنى اتّفاقا آن‏هایى که حتما ذرّه‏اى ملکه عدالت ندارند عمدةً در ظاهر، عادل نشان مى‏دهند و فسقى از خودشان نشان نمى‏دهند.

متّقى نباید فریب این چیزها را بخورد:

«إِنَّ الَّذینَ اتَّقَوا إذا مَسَّهُم طائِفٌ مِنَ الشَّیطانِ تَذَکَّروا فَإذا هُم مُبْصِرُون»

برگرفته از کتاب رضوان

استاد مجید جغفری تبار