روح بزرگ

وقتی یک روح از سطح زمان خویش بیشتر اوج گیرد و از ظرف تحمل مردم زمان بیشتر رشد کند،

تنها می شود؛

بودن سنگین و پر و زیبا و غنی او، بودن های پوک و سبک و زشت و تهیِ دیگران را

خود به خود تحقیر می کند -هر چند خود تواضع کند-.

و آنگاه دشمن و دوست - خود آگاه و ناخودآگاه- با هم در نفیِ او یا لجن مال کردنِ بزرگ یا پایمال کردن حق صریح او همدست می شوند،

اشتراک منافع می یابند.

کتاب فاطمه، فاطمه است

دکتر علی شریعتی

وبلاگ رضوان