وقتی یک روح از سطح زمان خویش بیشتر اوج گیرد و از ظرف تحمل مردم زمان بیشتر رشد کند،
تنها می شود؛
بودن سنگین و پر و زیبا و غنی او، بودن های پوک و سبک و زشت و تهیِ دیگران را
خود به خود تحقیر می کند -هر چند خود تواضع کند-.
و آنگاه دشمن و دوست - خود آگاه و ناخودآگاه- با هم در نفیِ او یا لجن مال کردنِ بزرگ یا پایمال کردن حق صریح او همدست می شوند،
اشتراک منافع می یابند.
کتاب فاطمه، فاطمه است
دکتر علی شریعتی
وبلاگ رضوان
