اینکه علیّ بن أبیطالب در حالی که امپراطورِ بزرگترین قدرتِ روی کُرۀ زمین بود،
عادل بود و شخصاً به محرومین و بی بضاعتان رسیدگی می کرد و زندگیش بسیار ساده و فقیرانه و بدونِ ذرهّ ای تشریفات بود و غالباً نانِ خشک و نمک می خورد،
اینها و چیزهایی از این قبیل،
بهیچوجه ناشی از عصمتِ حضرتش نبود و حتّی ناشی از مقامِ رضا نیز نبود؛
بلکه صرفاً از این جهت بود که او انسانِ حُرّ بود.
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
کتاب رضوان
استاد مجید جعفری تبار
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
به کار بستن عقل
مایه هدایت و نجات انسان ها است و سرکوب کردن عقل ،
باعث گمراهی و سقوط آدمیان است.
بحارالانوار جلد 17/صفحه 116
امام علی علیه السلام
لَو انّ العباد حین جهلوا وَقفوا، لم یکفُروا و لم یضلّوا.
اگر بندگان وقتی چیزی را نمی دانستند،
(از اظهار نظر یا انجام آن چیز)
باز می ایستادند، کافر و گمراه نمی شدند.
– غررالحکم ح 7582-
روی عن علی علیه السلام قالَ:
مومن کسی است که دینش را به بهای دنیایش حفظ می کند
و فاجر برای حفظ دنیایش دینش را می دهد.
غررالحکم 90روایت 1546
