دور کردن گناهان واجب تر از کسب ثواب

شاید به نحوی نیز بتوان تمامِ راه وَ رشد و کمال و قرب و معنویّت و روحانیّت وَ در درجات أعلی و أکمل، رضا و رضوان

را در همین دو شیئ خلاصه نمود:

 

دفع و رفعِ رذائل، أخذ و کسبِ فضائل.

 کتاب رضوان

استاد مجید جعفری تبار

غزل حافظ - مقام رضا

دلم رمیده لولی‌وشیست شورانگیز       دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز

فدای پیرهن چاک ماه رویان                بادهزار جامه تقوا و خرقه پرهیز

خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد           که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز

فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی                بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز

پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر            به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز

فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی            که جز ولای توام نیست هیچ دست آویز

بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت            که در مقام رضا باش و از قضا مگریز

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست          تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

غزل از حافظ

پند سی و یکم

پند نهم

امتحانِ هرکس با افرادِ دیگر فرق میکند. اگر به هرکسی چیزی را بدهی که برای او صعوبتی ندارد،

 نمی توانی او را خوب بپنداری و تصوّر کنی که امتحانش را پس داده است.

 و اگر از کسی چیزی را بخواهی که دل کندن از آن، برای او سخت نیست، باز هم امتحانِ درستی انجام نداده ای.

امتحانِ هرکسی،‌در مورد چیزی و کاری است که برای او سخت است.

---

قسمتی از کتاب رضوان

نوشته حضرت آیت الله مجید جعفری تبار

پند چهارم

انسانیّت و حریّت بود که علیّ بن أبیطالب (ع) را وامیداشت مثلِ فقیران زندگی کند؛

 نه مقامِ رضا یا عصمتِ او، و نه دینِ او.

---

---

قسمتی از کتاب رضوان

نوشته حضرت آیت الله مجید جعفری تبار

سخن هفته

مقام رضا بالاترین مقامی است که ماسوی‌الله را إمکان وصول به آن است. حتّی جان و جنس و خمیر مایۀ عصمت نیز رضا می‌باشد - منتها عصمت، درجه‌ای نازلتر از ربوبیّت است و حقیقت و تعریف و واقعیّتِ آن، آنطور که شایسته و بایسته است، یا حتّیبر خودِ معصومین أطهار _{(علیهم السّلام)} نیز پوشیده است و صرفاً ذات مقدّس ربوبی می‌داند و بس؛ و یا در میان ماسوی‌الله، فقط خودِ أهل عصمت هستند که می‌دانند؛ و یا اگر قرار باشد غیر معصوم نیز اطّلاعی از این قضیّه داشته باشد، نفراتی انگشت‌شمار در هر عصر و نسل‌ هستند و لاغیر. اینان نیز طبعاً آنانند که در قلّۀ آن یک درصدِ أخیر واقعند.

---

قسمتی از کتاب رضوان

نوشته حضرت آیت الله مجید جعفری تبار