تصوّرات واهی دربارۀ ابتلاء به سحر و جادو و طلسم

بعضی با این تصوّر که مبتلا به سحر و جادو و یا گرفتار طلسمِ بدخواهان خویش شده‌اند تقاضای راه چاره دارند و با این دفتر تماس می‌گیرند لذا توجّه عزیزان را به بیانی از حضرت آیة الله جعفری‌تبار در خصوص این مسأله جلب می‌نماییم و این نکته را نیز متذکّر می‌شویم که دفترِ استخاره، فعلًافقط برای استخاره در خدمت شما است.

«اوّلین و بارزترین و طبیعى‏ترین عاملِ بلایا و ابتلاءات و مصائب، امور عادى و طبیعى و بى ‏احتیاطى و نامبالاتىِ خودِ فرد و افراد است. بر ماست که سختى‏ ها را اوّلا و بالذّات، از جانبِ خودمان (چه شخصِ خودمان و چه معاندین و کینه ‏توزان و أعداءِ خاص و عام)، و ثانیًا و بالعَرَض، امورى فراتر و وراى این چیزها ببینیم و بدانیم. در حدیث است که: «إنّ اللهَ یُجْرِى الْأمُورَ بِأسْبابِها»، یعنى «خداوند، کارها را با أسباب‌ عادىِ همان امور، به جَرْى و جریان مى‏ اندازد». به همین دلیل است که ما به طورِ طبیعى و ناخودآگاه، در لحظه ‏لحظۀ امورِ زندگىِ خود، همین قانون را جارى مى‏ کنیم. مثلًا اگر در خانۀ خود و به تنهایى نشسته‏ایم و مشغولِ کارِ خودمان هستیم، در فرضى که صداى باز و بسته شدنِ دربِ منزل را بشنویم، بدونِ هیچ تردید، مى ‏دانیم که یک شخصِ انسانى به داخلِ منزل آمده و در را بسته است. به همین لحاظ، در چنین موضعى هیچگاه به ذهنمان نمى‏آید که فرضًا «شاید ملائکۀ آسمان، یکى از درهاى بهشت یا جهنّم را باز و بسته کرده‏اند و صدایش به گوشِ من هم رسیده!؟». ـ غالبِ امور، چه خوب و چه بد، چه خیر و چه شر، اثرِ أعمالِ فرد و اجتماع است. آن نوجوان و جوانِ کوشا و مستعدّى که به دلیلِ فقرِ مادّىِ خانوادگى، مجبور مى ‏شود درس و بحث را کنار گذاشته و به کار و عملگى بپردازد تا لقمه‏ نانى براى خود و خانواده به کف آرَد؛ آن جوانى که با وجودِ تمامِ تلاش و توانى که جهتِ ورود به دانشگاه و ادامۀ تحصیل در رشتۀ موردِ علاقه و توانش دارد، به دلیلِ جَبرِ نابهنجارِ کنکور، از ورود به دانشگاه بازمى ‏مانَد و به کارهاى آزادى تن درمى‏دهد که نه ذرّه‏اى عُلقه و علاقه به آن دارد و نه در استعداد و توانش نهفته است؛ آن رانندۀ محتاط و واردى که با سرعتِ مُجاز و در کمالِ مراعات و احتیاط، مسیرِ خود را مى‏ پیماید، لکن رانندۀ ماشینى دیگر با بى ‏احتیاطى آن بیچاره را لَت و پار مى‏کند، یا خرابى و عدمِ مساعدت که در جاده و مسیر حاصل شده، منجر به انحراف و تصادُمِ راننده و ماشین مى‏شود؛ و... و هزاران و میلیون‌ها موضعِ اینگونه‏اى که واقعًا به خاطرِ کوتاهىِ خود شخص هم نیست، و هر شرّ و مصیبتى که حاصل مى ‏شود، به دلیلِ کوتاهى‏هاى دیگران و جامعه است، باز هم در مقولۀ همین مَجارىِ طبیعى و عادى است.

خداوند سبحان در مواضعِ مکرّرى در قرآن کریم،اشاره به همین معانى دارد؛ به عنوان مثال:

ما اَصَـابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللهِ وَ ما اَصَـابَکَ مِنْ سَیِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِکَ

(هر خوبى که به تو مى‏رسد، از جانبِ خداوند است، و هر بدى که مى‏بینى، از خودت است؛قرآن کریم، سورۀمبارکۀ نساء، آیۀ 79)،

وَ ما أصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَت أیْدیکُمْ

(هر مصیبتى که به شما مى‏رسد، به خاطرِ کردار و دست‏آوردِ خودتان است؛قرآن کریم، سورۀمبارکۀ شورى، آیۀ 30).»