همۀ افراد از هر دین و مذهب و با هر دیدگاهی وقتی در انجام کاری مردّد شوند می‌توانند به استخاره مراجعه کنند؛ تا آنجا که حتّی کسى که به تعبیری گناهکار است و تمام زندگى اش عصیان است و بر خلاف راه درست حرکت می‌کند و به رهنمودهای اولیاء خدا بى اعتنایى می‌نماید و پیرو سبیل غىّ و فرارى از راه رشد است،
اگر روزی بخواهد با استخاره تصمیمی بگیرد استخاره نسبت به او هم جواب مى دهد و رضاى الهى و خیر و صلاحش را مى نمایانَد؛
هر چند ممکن است او خودش به اختیارِ خود، مانندِ سایرِافعالش، به آن عمل نکرده و شرّى دیگر بیافریند؛
یا عمل کند و خیرببیند و همین خیر مى تواند از خیرات و الهاماتى باشد که او را تکان دهد و حجّت را بر او تمام نماید و…...
پیامبران و امامان و حکیمان و مصلحانِ راستین نیز در بسیارى موارد، در کمالِ نومیدى از تبعیّت و حرف شنوىِ دیگران، آنان را هدایت مى کنند و روشنگرى مى نمایند؛
امّا دیگران خودشانند که به مشیّتِ خویش فاعل یا تارکند.
خداوندِ حکیم نیز اگر فرضًا خودِ آن شخص را هدایت نفرموده و إضلال نماید،
اوّلا بر مجموعۀ جامعه و انسانیّت، نظرِ لطف و هدایت دارد؛
و ثانیًا یقینًا نسبت به آن شخصِ خاص نیز ظلم و ناروایى إعمال نفرموده است؛
و ثالثًا همان إضلالِ مفروضِ الهى نیز نهایةً خیرات و موجباتِ رشد و دورىِ او از غىّ و ضلال را فراهم مى آوَرَد.
البتّه پُر واضح است که خداوندِ حکیم، هیچ کس را ابتداءً إضلال نمی‌فرماید و تمامِ ضلالت‌ها ناشئ از ارادۀ نادرستِ خودِ افراد است که نهایةً منجرّ به دور کردنِ نظرِ لطف و عنایاتِ حقتعالی می‌گردد –
و بدترین نقمت و ضلالت، همین است که پروردگارِ لطیف و رءوف، به کسی نظر نفرماید
(و در واقع، نظر و الطافِ واقعیّه و معنویّه را از او سلب نماید)-.
«إِنَّ الله لاَ یَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ وَ إِنْ تَکُ حَسَنَةً یُضَاعِفْهَا وَ یُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْراً عَظِیماً»
(قرآن کریم، سورۀ مبارکۀ نساء، آیۀ 40).
استاد مجید جعفری تبار
سایت استخاره
